பல வருட பொருளாதார நெருக்கடிகளுக்குப் பின்பு, இலங்கையின் பொருளாதார குறிகாட்டிகள் மீட்சிக்கான அறிகுறிகளைக் காட்டத் தொடங்கியுள்ளன. நாணய மதிப்பு நிலையாகிவிட்டது. 2022ஆம் மற்றும் 2023ஆம் ஆண்டில் உச்சத்திலிருந்த பணவீக்கம் குறைந்துள்ளது, வெளிநாட்டு இருப்புக்கள் அதிகரித்துள்ளன, சர்வதேச நாணய நிதியம், அதன் ஆதரவைத் தொடர்கிறது, மேலும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி மீண்டும் விருத்தியடைய ஆரம்பித்துள்ளது
இலங்கை சாலைகளில், புதிய BYD வாகனங்களினால் படிப்படியாக நிரம்பத் தொடங்கியுள்ளன. சிற்றுண்டி மற்றும் உணவகங்கள் நெரிசலில் உள்ளன, மேலும் வார இறுதி நாட்களில் மக்கள் பொது பூங்காக்கள் மற்றும் கடற்கரைகளுக்குச் செல்கின்றனர். மேலோட்டமாகப் பார்த்தால், பொருளாதாரம், பாரிய மீட்சியை அடைந்ததாகவே தெரிகிறது.
ஆயினும், இந்த நேர்மறையான அறிகுறிகள் இருந்தபோதிலும், பெரூம்பாலான இலங்கை மக்கள் இந்த பொருளாதார மீட்சியை இதுவரை உணரவில்லை. சராசரி குடிமக்களை கேட்டால், அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் எதுவும் மாறவில்லை என்று சொல்வார்கள்: பணவீக்கம் குறைவு, ஆனால் பொருட்களின் விலைகள் இன்னும் அதிகமாகவே உள்ளன, ஊதியங்கள் பாரிய அளவில் இதுவரை அதிகரிக்கப்படவில்லை. வேலையின்மைக் குறிகாட்டி குறைவாக உள்ள போதும் வேலை வாய்ப்புகள் குறைவாகவே உள்ளன. மேலும் சிறந்த எதிர்காலத்திற்கான நம்பிக்கை மக்கள் மனதில் மங்கலாகவே உள்ளது. இந்த முரண்பாடு, பொருளாதார புள்ளிவிவரங்கள் வளர்ச்சியைக் குறிக்கின்ற போதும் நுண்ணிய அளவிலான அனுபவங்கள் தேக்கத்தை பிரதிபலிக்கின்றன. இவ்விடயம் இலங்கையின் தற்போதைய பொருளாதார பேசு பொருளாகியுள்ளது .
பொருளாதார வளர்ச்சியின் தாக்கத்தை மக்கள் ஏன் உணரவில்லை, மீட்சியின் கட்டமைப்பு, சமூக மற்றும் உளவியல் பரிமாணங்கள் என்பதை இந்தக் கட்டுரை ஆராய்கிறது. மேலும், பொருளாதார வளர்ச்சி அனைவரையும் உள்ளடக்கியதாகவும் உணரப்படுவதாகவும் இருப்பதை உறுதி செய்ய அரசாங்கம் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதையும் ஆராய்கிறது.
பொருளாதார மீட்சியும் யதார்த்தமும்
இந்தத் துண்டிப்புக்கான முதன்மைக் காரணம், பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மை தானாகவே செழிப்பாக மாறாது. நிதிப் பற்றாக்குறைகளைக் குறைத்தல், பணவியல் கொள்கையை இறுக்குதல் மற்றும் மானியங்களை நீக்குதல் போன்ற நடவடிக்கைகள் சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் இணக்கத்திற்கமைய தேசிய வரவு செலவுக் கணக்குகளை சமநிலைப்படுத்த உதவுகின்றன. ஆனால் அவை பெரும்பாலும் அடிமட்டம் முதல் நடுத்தர குடும்பங்களை வலுப்படுத்தும் அளவுக்கு தாக்கத்தை செலுத்தவில்லை.
பணவீக்க விகிதம் குறைதல் (2022ஆம் வருடம் நடுப்பகுதியில் 70% க்கும் அதிகமாக இருந்து, 2025ஆம் வருடம் நடுப்பகுதியில் 5% க்கும் குறைவாக பதிவாகியுள்ளது.), வலுவடைந்த ரூபாய் மற்றும் அதிகரித்து வரும் வெளிநாட்டு இருப்புக்கள் போன்ற இலங்கையின் பொருளாதார குறிகாட்டிகள் உண்மையான பெறுபேறுகளாகும். ஆனால் இந்த முன்னேற்றங்கள் பெரும்பாலும் அரசு, முதலீட்டாளர்கள் மற்றும் ஏற்றுமதியாளர்களுக்கு பயனளிக்கின்றன. சராசரி குடிமகனுக்கு - குறிப்பாக தினக்கூலிகள் அல்லது நிலையான வருமானம் (மாத சம்பளம்) ஈட்டுபவர்களுக்கு, அவர்களின் வாங்கும் சம்பளம் குறைவாக இருப்பதனால் அன்றாடம் வாழ்வாதாரத்துடன் போராட வேண்டியுள்ளது. அதனால் இந்த எண்ணிக்கைகளினால் சாதாரண மக்களுக்கு எவ்விதமான பயனுமில்லை.
பணவீக்கம் தொழில்நுட்ப ரீதியாகக் குறைந்திருந்தாலும், மூன்று ஆண்டுகால உயர் விலைகளின் ஒட்டுமொத்த விளைவும், மக்களை எரியும் தீயில் பெற்றோல் ஊற்றிய உணர்வையே ஏற்படுத்தியுள்ளது. நெருக்கடிக்கு முந்தைய நிலைகளுடன் ஒப்பிடும்போது உணவுப் பொருட்களின் விலைகள் உயர்ந்தே உள்ளன, மேலும் எரிபொருள், மின்சாரம் மற்றும் மருந்து போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்கள் இன்னும் பலரால் வாங்க முடியாத நிலையில் உள்ளன.
மளிகைப் பொருட்களுக்கு ரூ. 10,000 செலவழித்த ஒரு குடும்பம் இப்போது அதே பொருட்களுக்கு ரூ. 18,000 முதல் ரூ. 20,000 வரை செலுத்த வேண்டியுள்ளது. நடுத்தர மற்றும் கீழ் நடுத்தர வர்க்கத்தின் குறிப்பிடத்தக்க பகுதியாக இருக்கும் அரச ஊழியர்கள் மற்றும் ஓய்வூதியதாரர்கள், வாழ்க்கைச் செலவுகள் உயர்ந்தாலும் கூட தங்கள் வருமானம் தேக்கமடைந்துள்ளதை கண்டுள்ளனர். பணவீக்கம் "குறைந்தாலும்", நிதி மூச்சுத் திணறல் உணர்வு இன்னும் தொடர்கிறது.
குறைந்த ஊதியம்
நெருக்கடியிலிருந்து மீள்வதற்கு அரசாங்கமும் தனியார் துறையும் பட்டினி இருந்தாவது சகித்துக் கொள்ள பணித்தாலும், சம்பள உயர்வுகள் ஏதேனும் இருந்தால் அவை மிகக் குறைவாகவே உள்ளன. ஏற்றுமதிகள் மற்றும் சேவைகளில் ஓரளவு மீட்சி இருந்தாலும், வணிகங்கள் எச்சரிக்கையாகவே உள்ளன. யாரும் பணத்தைத் தாரை வார்க்கத் தயாரில்லை. பல வருடங்களின் பணவீக்கத்தின் காரணமாக ஊதியங்கள் அதிகரித்திருந்தாலும், முன்னரை விடக் குறைவான பொருட்களயே வாங்க முடிகின்றது, மேலும் புதிய வேலை வாய்ப்புகள் - குறிப்பாக தரமான, அதிக ஊதியம் தரும் வேலைகள், போதுமான எண்ணிக்கையில் உருவாகவில்லை.
முறைசாரா பொருளாதாரத்தில் உள்ள மில்லியன் கணக்கான தொழிலாளர்கள், ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சம்பாதித்ததை விட, உண்மையான அடிப்படையில் குறைவாகவே உழைக்கின்றோம் என்று தெரிவிக்கின்றனர். அவர்களுக்கு, பொருளாதார வளர்ச்சி பற்றிய பேச்சு அன்றாட வாழ்க்கையின் குழப்பத்திலிருந்து பிரிக்கப்பட்ட ஒரு உயரடுக்கு உரையாடலாக உணர்கிறது.
அதிக நகர்ப்புற வளர்ச்சி
நெரிசலான உணவகங்கள் மற்றும் புதிய வாகனங்கள் போன்ற செழிப்பின் காட்சி குறிப்புகள் பெரும்பாலும் கொழும்பு, கண்டி அல்லது காலி போன்ற நகர்ப்புற மையங்களில் மட்டுமே உள்ளன. இந்த மையங்கள் சேவைத் துறை வல்லுநர்கள், வணிக உரிமையாளர்கள் மற்றும் வெளிநாட்டிலிருந்து நிதியளிக்கப்பட்ட குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவை. அவை பொருளாதார அதிர்ச்சிகளிலிருந்து சிறப்பாகப் பாதுகாக்கப்பட்டு, மீட்சியின் போது விரைவாகப் பயனடைகின்றன.
இருப்பினும், இலங்கையிலுள்ள, கிராமப்புற பிரதேசங்கள் வேறுபட்ட கதையைச் சொல்கின்றன. மொனராகலை, முல்லைத்தீவு அல்லது அனுராதபுரம் போன்ற மாவட்டங்களில், மீட்சியின் வேகம் மிகவும் மெதுவாக உள்ளது. விவசாயிகள் தொடர்ந்து சீரற்ற வானிலை, அதிக உள்ளீட்டு செலவுகள் மற்றும் சந்தைகளுக்கான மோசமான அணுகல் ஆகியவற்றுடன் போராடுகிறார்கள். ஒரு காலத்தில் கிராமப்புற வாழ்வாதாரத்திற்கு முக்கியமானதாக இருந்த அரசாங்க ஆதரவு மற்றும் மானியங்கள், சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் இணக்கநிலைப்பாட்டுடன் பிணைக்கப்பட்ட சிக்கனத் திட்டங்களின் கீழ் கணிசமாகக் குறைக்கப்பட்டுள்ளது.
இதன் விளைவாக, நகர்ப்புறம் சுறுசுறுப்பாக இயங்கினாலும், கிராமப்புறங்களில் பெரும்பான்மையானவை இன்னும் அன்றாட வாழ்வாதாரத்துக்காக சிக்கித் தவிக்கின்றன.
மீட்பின் உணர்வை முடக்கும் மற்றொரு முக்கியமான காரணி வீட்டுக் கடனின் சுமை. பொருளாதார சரிவின் உச்சக்கட்டத்தில் (2021–2023), பல குடும்பங்கள் உணவு, கல்வி, சுகாதாரம் போன்ற அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய முறைசாரா கடன், நுண்நிதி கடன்கள் அல்லது பல வங்கிக் கடன்களை நம்பியிருந்தன.
இன்று, பொருளாதாரம் நிலைபெறும் போது, அந்தக் கடன்களும் அப்படியே உள்ளன. பணவீக்கத்தை கட்டுப்படுத்தும் நோக்கில் அதிகரித்து வரும் வட்டி விகிதங்கள், மீளச் செலுத்துதல்களை, பலருக்கு இன்னும் வேதனையடையச் செய்துள்ளன. குறைக்கப்பட்ட பணவீக்கத்தால் பயனடைந்திருக்கக்கூடிய குடும்பங்கள், அதற்கு பதிலாக தங்கள் வருமானத்தை கடன்களைச் செலுத்தப் பயன்படுத்துகின்றன, இதனால் எதிர்காலத்தில் நுகர்வு, சேமிப்பு அல்லது முதலீட்டிற்கு சிறிய வாய்ப்பே கிடைக்கிறது.
வேலையின்மை வளர்ச்சி
இலங்கையின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சி, சுற்றுலா மற்றும் உட்கட்டமைப்பு வசதிகள் போன்ற துறைகளால் இயக்கப்படுகிறது, இது பல துறைகளில் குறிப்பிடத்தக்க வேலை உருவாக்கத்திற்கு வழிவகுக்கவில்லை. ஒரு காலத்தில் குறைந்த திறமையான தொழிலாளர்களின் முக்கிய தொழில்துறையாக இருந்த ஆடைத் துறை, இன்னும் முழுமையாக மீளவில்லை. இளைஞர்களின் வேலையின்மை அதிகமாக உள்ளது, குறிப்பாக பல்கலைக்கழக பட்டதாரிகளிடையே, அவர்களின் கல்விக்கும் சந்தைத் தேவைகளுக்கும் இடையில் பொருந்தாத தன்மையை எதிர்கொள்கிறது.
வேலை செய்பவர்கள் கூட அதிகரித்து வரும் வாழ்க்கைச் செலவுகளை பூர்த்தி செய்யாத ஊதியத்திற்காக நீண்ட நேரம் வேலை செய்கிறார்கள். சிலர் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட தொழில்களைச் செய்யவேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளனர். அனைவரையும் உள்ளடக்கிய தொழிலாளர் சந்தை இல்லாமல், பொருளாதார வளர்ச்சி என்பது, மக்களுக்கு வெறுமையாகவே இருக்கும்.
உளவியல் அதிர்ச்சி
புள்ளிவிவரங்களுக்கு அப்பால், இலங்கையின் பொருளாதார சரிவின் உளவியல் பாதிப்பை குறைத்து மதிப்பிட முடியாது. 2022ஆம் ஆண்டின் பொருளாதார நெருக்கடி வாழ்க்கையை தலைகீழாக மாற்றியது - எரிபொருள் வரிசைகள், மருந்து பற்றாக்குறை, மின்சாரத்தடை நேரங்கள், பாடசாலை மூடல்கள் மற்றும் அரசியல் குழப்பம் ஆகியவை ஆழமான உணர்ச்சி வடுக்களை ஏற்படுத்தியது.
இப்போது கூட, ஸ்திரத்தன்மை திரும்பியிருந்தாலும், பலர் பதட்டமாகவே உள்ளனர். அரசியல் அமைப்பின் மீதான நம்பிக்கை குறைவாக உள்ளது. அரசியல் தலைவர்கள் மீதான நம்பிக்கை எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு பலவீனமாக உள்ளது. நெருக்கடி மீண்டும் வரக்கூடும் என்ற பயம் அதிகமாக உள்ளது, இது மக்களை செலவு அல்லது முதலீடு செய்வதில் எச்சரிக்கையாக இருக்க வைக்கிறது.
இந்த உளவியல் பலவீனம் பொருளாதார உந்துதலை தாமதப்படுத்துகிறது, ஏனெனில் குறிகாட்டிகள் மேம்பட்டிருந்தாலும் வணிகங்கள் பழமைவாதமாகவே இருக்கின்றன. எனவே நுகர்வோர் பணத்தைச் செலவழிக்கத் தயங்குகிறார்கள.
விமர்சகர்கள் பெரும்பாலும் பரபரப்பான ஆடையகங்கள், ஆடம்பர SUV, BYD வாகனங்களுடன் கூடிய போக்குவரத்து நெரிசல்கள் மற்றும் கடற்கரைகளில் வார இறுதியில் கூடும் மக்கள் கூட்டத்தை சுட்டிக்காட்டி, "மக்கள் எப்படி பாதிக்கப்படுகிறார்கள் என்று சொல்ல முடியும்?" என்று கூறுகிறார்கள். உண்மை என்னவென்றால், காணக்கூடிய நுகர்வு ஒட்டு மொத்த் பரந்த சமூகத்தின் பிரதிபலிப்பு அல்ல.
உயர் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் மற்றும் செல்வந்தர்களில் ஒரு சிறுபான்மையினர் உண்மையில் செலவு செய்கிறார்கள் - அவர்களில் சிலர் நெருக்கடியின் போது லாபம் ஈட்டினர், மற்றவர்கள் வெளிநாட்டு வருமானம் அல்லது சொத்துக்களால் பாதுகாக்கப்பட்டனர். இதற்கிடையில், பலர் நிதி நெருக்கடியில் இருந்தாலும், அவ்வப்போது ஓய்வுவை அனுபவிப்பதற்காக வாழ்க்கை முறை தியாகங்களைச் செய்கிறார்கள். இடைவிடாத அழுத்தத்திலிருந்து தற்காலிகமாக சுகம் அனுபவிப்பிப்பது, நிரந்தர ஆறுதலின் சான்று அல்ல.
சமத்துவமின்மை
பொருளாதார நெருக்கடியால் இலங்கையில் சமத்துவமின்மை மோசமாகிவிட்டது. செல்வந்த குடும்பங்கள் புயலைத் தாங்கிக்கொண்டன, சில சமயங்களில் நாணய மதிப்புக் குறைவு, பங்குச் சந்தை அல்லது நிலம் மற்றும் சொத்துக்களில் முதலீடு செய்வதன் மூலமும் கூட பயனடைந்தன. இதற்கிடையில், ஏழைகள் மற்றும் கீழ் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் தங்கள் சொத்துக்கள் அரிக்கப்படுவதையும், சேமிப்பு மறைந்து போவதையும், வாய்ப்புகள் மறைந்து போவதையும் கண்டனர்.
இந்த வளர்ந்து வரும் பிளவு இரண்டு பிரிவான சமூகத்தை உருவாக்கியுள்ளது - ஒன்று மீட்சியில் செழிப்பாக வாழ்கிறது. மற்றொன்று நாளுக்கு நாள் செத்துச் செத்துப் பிழைக்கிறது. இந்த சமத்துவமின்மையின் அப்பட்டமான தன்மை வளர்ச்சியின் புலப்படும் அறிகுறிகளைக் கூட அந்நியமாகவும் அதன் நன்மைகளிலிருந்து விலக்கப்பட்டவர்களுக்கு எரிச்சலூட்டுவதாகவும் உணர வைக்கிறது.
அரசாங்கம் அதன் பொருளாதார சாதனைகளை பறைசாற்றியுள்ளது, ஆனால் மக்கள் இன்னும் அனுபவிக்கும் அன்றாட வலியை ஒப்புக் கொள்ளவோ அல்லது நிவர்த்தி செய்யவோ தவறிவிட்டது. நேரடி நிவாரணம் அல்லது பொது துன்பத்தைக் குறைப்பதற்கான தெளிவான செயல் திட்டம் எதுவும் இதுவரை இல்லை.
தரையில் உணரப்படாத ஒரு மீட்சி இழிவான தன்மையை வளர்க்கிறது. நேர்மையான உரையாடல் மற்றும் அரச சேவைகள், ஊதியங்கள் மற்றும் மலிவு விலையில் உறுதியான முன்னேற்றங்கள் இல்லாமல், வளர்ச்சி என்பது வேறு ஒருவருக்கு என்று பொதுமக்கள் தொடர்ந்து உணருவார்கள்.
இடைவெளியைக் குறைத்தல்
இலங்கையின் பொருளாதார மீட்சி, பெரிய அளவில் உண்மையானதாக இருந்தாலும், முழுமையடையாமல் உள்ளது. பெரும்பாலான மக்களுக்கு இது பெரும்பாலும் கண்ணுக்குத் தெரியாது. மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி வளர்ச்சி, பணவீக்கம் அல்லது நிதி ஒருங்கிணைப்பு போன்ற குறிகாட்டிகளில் குறுகிய கவனம் செலுத்துவது முதலீட்டாளர்களையும் சர்வதேச கடன் வழங்குநர்களையும் மகிழ்விக்கக்கூடும், ஆனால் மக்களை மையமாகக் கொண்ட அணுகுமுறை இல்லாமல், நாடு இன்னும் ஆழமான சமூக மற்றும் அரசியல் துண்டிப்பை எதிர்கொள்ளும் அபாயம் உள்ளது.
இந்த இடைவெளியைக் குறைக்க, அரசாங்கம் பாதிக்கப்படக்கூடிய மக்களுக்கு சமமான ஊதிய வளர்ச்சி மற்றும் சமூகப் பாதுகாப்புகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும். கிராமப்புற மற்றும் வளர்ச்சியடையாத பகுதிகளில் வேலை வாய்ப்புகளை விரிவுபடுத்த வேண்டும். உணவு, எரிசக்தி மற்றும் சுகாதாரப் பராமரிப்பு போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களுக்கு நிவாரணம் வழங்க வேண்டும். அதிக பொருளாதார சுமை உள்ள வீடுகளுக்கு கடன் நிவாரண வழிமுறைகளை அறிமுகப்படுத்த வேண்டும்.
பொருளாதாரமீட்சிஎன்பதுஎண்களைப்பற்றியதுமட்டுமல்ல - அதுவாழ்க்கையைப்பற்றியது. இலங்கைமக்கள்தங்கள்வீடுகள்,பணப்பைகள்மற்றும் சமூகங்களில் முன்னேற்றத்தை உணரும்வரை, மீட்சி என்று அழைக்கப்படுவது அவர்களுக்கு அளவீடுகளில் மூடப்பட்ட ஒருகட்டுக் கதையாகவே இருக்கும்.